Bugün günlerden, bereketli bir gün :)

Ama ne bereketli.
Tuğrul bu aralar yine kapandı yazıyor..Evde çok akademik bir hava esiyor. Şimal ve ben bir cumartesi gününe başlıyoruz ve "Hadi şunu da yapalım, hadi şuraya da" gidelim diyerek herşeyi peş peşe ekliyoruz... Jimnastikten sonra ilk hedefimiz ne zamaaandır gitmek istediğim ve biz göremeden bitecek diye üç buçuk attığım bir sergi "Füreyya"..
İstikamet Akaretler.

Arabayı park ettiğimiz yerin hemen karşısında bir park ve parkın da girişinde Süleyman Seba'nın bri heykeli var.. Hemen Şimal önüne geçip kartal pozunu veriyor. Click...Hoop babaya bir fotoğraf gidiyor bizden :) 

  

Sergi muhteşemdi..Çok güzel bir mekan seçmişler bu sergi için ve çok özenli hazırlanmışlar. Kale grubunun hazirladığı bu sergi "Füreyya retrospektif sergisi" başlığı ile hayata geçirilmiş. 

Görsel sanatlarda retrospektif , bir sanatçının kariyeri boyunca yaratmış olduğu eserlerden derlenmiş sergilere denir diye açıklıyor vikipedi. 

Füreyya Koral 1910 yılında İstanbul'da doğmuş. 1947 yılında yani, 37 yaşındayken geçirdiği bir rahatsızlık üzerine  İsviçredeki bir senatoryumda tedavi görmüş. Seramiğe de bu sırada başlamış. 

Türkiye'nin en önemli kadın simgelerinden birisi..Hem gelenekçi (Çini sanatını seçmesinden anlıyorum bunu) hem yenilikçi...Yarattığı harika eserlerde de bu yönünü görmek mümkün... Yaşadığı her türlü deneyimi büyük olgunlukla karşılamış ve sanatın iyileştirici gücünü ispat etmiş çok önemli bir sanatçı olduğunu düşünüyorum sergiyi gezerken ve hayatını okurken.... Serginin bir bölümünde bir duvar dolusu resim var onun çizdiği...Şimal ile hangisini en çok sevdin oynuyoruz.. İşte bu aşağıdaki resim Şimal'in en çok sevdiği.

Ne defterler..Ne güzellikler... Sergide sadece Füreyya'nın eserlerine değil, yaşamına da tanıklık edebiliyoruz...

“Sanat eseri bir şey yaratmak değil; insanlar arasında bir yol bulmak, bir gönül yolu bulmak…” 

Füreyya Koral

Şimal, Füreyya Koral''ın bir video kaydında yaptığı bir konuşmayı izliyor...

“İstiyorum ki yaptığım çini tabakta en fakir ev yemek yesin. Benim çinilerim herkesin olsun."

Bu tabaklardan da , yukarıdaki sözlerinden de çok etkileniyorum...Sahiciliği içimi ısıtıyor...

Harika bir sergiydi ve Kale grubu bu sergi için büyük bir alkışı hak ediyor diye düşünüyorum... Bu güzelliklerin var olduğu bu çok bereketli ve kıymetli ülkede daha nice güzellikler bizleri bekliyor bunu biliyorum...

Sergiden karnımız acıkmış bir halde çıkıyoruz ve doooğru Nişantaşı'na çıkıyoruz.Önce bi yemek molası veriyoruz.

Yemekten sonra , Nişantaşı'nda bir başka sanat galerisine gidiyoruz. Ama nasıl hevesliyim bu ikinci sergi için. Çok sevdiğim bir sanatçının resimleri... "Hümeyra'nın Kadınları" sergisine gideceğiz..

 Hümeyra'nın hem sesini, hem oyunculuğunu, hem de resimlerini çok severim ... Ama büyük bir hayal kırıklığı duyuyoruz galeriyi bulduğumuzda...Dudaklarımız bükülüyor resmen....Haftasonu kapalıymış!Önünde bir hatıra fotoğrafı çektirip "Tüh tüüüh" diyerek arabamızı bıraktığımız otoparka doğru yürümeye başlıyoruz ki bir de ne görelim :)))

"Very paparazi me!"😂😂😂

Orhan Pamuk , Pamuk apartmanının önünde bir televizyon çekiminde :) 

Hemen fotoğraflarını çekiyorum. 

Yanına gidip, "Şu sıralar Kars'a gitme hayallerimin bir yerlerinde hep sizin Kar isimli romanınız da var" demek istiyorum. 

Şimal "Anne hadiii" diyor ve dooğruca en yakındaki cafeye dalıp sahlep içmeye oturuyoruz. 

Anne kız biiir sohbet biiiir sohbet sıcacık sahleplerimizi içiyoruz ...Akşam oldu olacak...

 "Amaaan...." diyorum "Ne acelemiz var Şimalciğim ... Yürü bir de sinemaya girelim" :))))

Yihuuu ......Az sonra "Aile arasında" filmini izleyeceğiz...Bu filmi herhalde burayı okuyan herkes izlemiştir. İzlemediyseniz aman mutlaka izleyin. Ben gülme krizine girdim...Sinirim mi bozuktu neydi bilmiyorum artık ama bir ara o kadar güldüm ve gülmemi o kadar uzun süre durduramadım ki önce benimle birlikte gülmeye başlamış olan Şimal sonunda benim kesintisiz güldüğümü fark edip panik oldu ve ağlamaya başladı...Tabii ben bunun üstüne bir kat daha fazla güldüüüm

 😂😂😂😂😂

Aile arasında yılaaaardır yerli yabancı en çok güldüğüm film oldu benim..Gözlerimden yaşlar gelene kadar karnıma ağrılar girene kadar güldüm ...Aman izlemediyseniz kaçırmayın😂😂😂