Yapıyorum :)

Bir sürü şey yapıyorum ama aslında bir rutini takip edip duruyorum. Haftanın dört günü iki sınıfımla çok zevk aldığım derslerimi yapıyorum. Biraz motivasyonları düşük ama öğrencilerimin hepsini seviyorum. Sabahları okula gitmek için evden 6:30'da çıkıyorum. Sabahın tazeliğini yaşamayı çok seviyorum. Ben çıkarken Tuğrul da, Şimal de henüz uyuyorlar. Bazen babaannemiz geliyor. O güne benden de erken başlıyor.Beni yolcu ediyor. Sabahları birinin beni yolcu etmesini çok seviyorum.  

Haftanın üç günü Yeliz'in de desteğiyle "hadi öldürsene canikom'un" provaları tam hızına ulaştı...

Yeliz öyle birden ortaya çıktı. "tekrar alıyoruuuuz" diyor ve bunu ona hiç belli etmesem de "harika oynadım galiba" dediğim yerlerde "işte buuuu" diyerek ayağa fırlayacağına, "hadi bir kere daha alalım" demesi beni çıldırtıyor. Çıkacak mı bu oyun gerçekten? Yeliz iyiii ki var. Ne çoook şey kattı ve katıyor herşeye... 

 Provadan sonra doğru ev...Yolda o gün daha neler yapılacağını gözden geçiriyorum. Eve girerken , Asansör 5. kata çıkarken, içimde harikalar dünyasına giriyormuşum gibi bir his:) Ellerimi yıkayıp  kızımı yiyorum yiyorum yiyorum...Çoğu günler hemen evden çıkıyoruz...Ailecek çok sevdiğimiz "şerafettin sokak" turumuzu atıyoruz:) Sonra asansör yine bizim katta duruyor Şimal'e bak şimdi baba geldi. anahtar kapıda dönecek diyorum beraber dikkat kesiliyoruz ve Caniminiçi Tuğrul'um eve giriyor:) Herr zaman güller açan yüzüyle:) Kızımın da benim de içimiz sıcacık oluyor:) 

Bir sürü şey yapıyorum ama aslında bir rutini takip edip duruyorum ve ben bu rutini çoooook seviyoruuum:)

Not: fotoğraflar biricik Neslihan Teyzemizle gezdiğimiz bir günden...Şimal ve o ilk kez gidiyorlar; "Cake House" teftişindeler. Sonra "hadi gelmişken bir uğrayalım" denilecek mesafede olmasa da çok sevdiğim Fener sokakları...Şimalcik heryerde nasıl da tatlı, nasıl da komik ve eğlenceli:)